άσταχτος

-η, -ο (Α ἄστακτος, -ον)

νεοελλ.

αυτός που δεν στάζει, που δεν βγάζει ούτε σταγόνα νερού, ο αστάλαχτος

αρχ.

Ι. εκείνος που έχει αδιάκοπη ροή, που ρέει με αφθονία

II. επίρρ. ἀστακτί

όχι σταλαματιά σταλαματιά, με άφθονη δηλαδή ροή.